پاداش خاص عاملان به قرآن در روز قيامت

خداوند تبارك‌ و تعالی‌ ميگويد: اين‌ بندۀ‌ مرا در بهشت‌ من‌ داخل‌ كنيد! و به‌ او يك‌ حُلّه‌ از حُلّه‌هاي‌ بهشتي‌ بپوشانيد! و به‌ تاجي‌ رأس‌ او را متوّج‌ كنيد! و سر او را زينت‌ دهيد!

و چون‌ فرشتگان‌ اين‌ عطايا را به‌ آن‌ مرد مؤمن‌ شيعه‌ عامل‌ به‌ قرآن‌ ميدهند، به‌ قرآن‌ گفته‌ ميشود: آيا راضي‌ شدي‌ به‌ اين‌ مواهبي‌ كه‌ به‌ دوستت‌ داده‌ شد؟!

قرآن‌ ميگويد: اي‌ پروردگار من‌! من‌ اين‌ مقدار را اندك‌ ميدانم‌، به‌ اين‌ مرد مؤمن‌ تمام‌ انواع‌ و اقسام‌ خير را برسان‌! و او را به‌ مزيد رحمت‌ خويشتن‌ زياده‌ عنايت‌ فرما!

در اين‌ حال‌ حضرت‌ ربّ العزّة‌ ميگويد: سوگند به‌ مقام‌ عزّت‌ و جلال‌ خودم‌، و سوگند به‌ بلندي‌ مقام‌ و منزلت‌ خودم‌، كه‌ من‌ امروز به‌ اين‌ عاملِ به‌ قرآن‌ و به‌ هركس‌ كه‌ در رتبه‌ و منزله‌ او باشد با تمام‌ عنايات‌ و مزاياي‌ خير و رحمتي‌ كه‌ داده‌ام‌ پنج‌ چيز را عطا مي‌نمايم‌:

آگاه‌ باشيد كه‌ ايشان‌ پيوسته‌ جواناني‌ مي‌باشند كه‌ هيچ‌ گاه‌ پير نمي‌شوند.

و داراي‌ صحّت‌ و عافيتي‌ هستند كه‌ هيچ‌ گاه‌ دستخوش‌ مرض‌ و كسالت‌ نمي‌گردند.

و پيوسته‌ بي‌نيازاني‌ مي‌باشند كه‌ هيچ‌ گاه‌ دچار فقر و نيازمندي‌ نمي‌شوند.

و هميشه‌ شادان‌ و خوشحالاني‌ هستند كه‌ هيچ‌ وقت‌ گرفتار حزن‌ و غصّه‌ و اندوه‌ نمي‌گردند.

و همواره‌ زندگاني‌ مي‌باشند كه‌ هيچ‌ گاه‌ نمي‌ميرند.

و سپس‌ حضرت‌ باقر عليه‌ السّلام‌ اين‌ آيه‌ را تلاوت‌ كردند:

لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَهَ الاولَی‌'.

�اين‌ مردمان‌ مؤمن‌ و عاملِ به‌ قرآن‌ غير از يكبار مرگ‌ نخستين‌ ديگر مرگي‌ را هرگز نخواهند چشيد.�

سعد خفّاف‌ گويد: عرض‌ كردم‌: اي‌ أباجعفر! آيا قرآن‌ سخن‌ ميگويد؟!

حضرت‌ تبسمّي‌ فرمودند و گفتند: خداوند ضعفاء از شيعيان‌ ما را مورد رحمت‌ خود قرار دهد،  ايشان‌ اهل‌ تسليمند. و سپس‌ فرمودند: آري‌ اي‌ سَعد! و نماز هم‌ سخن‌ ميگويد و از براي‌ آن‌ صورتي‌ است‌ و خلقتي‌ است‌ كه‌ امر ميكند و نهي‌ ميكند.

سَعد گويد: از اين‌ گفتار رنگ‌ چهرۀ من‌ دگرگون‌ شد، و عرض‌ كردم‌: اين‌ چيزي‌ است‌ كه‌ من‌ نمي‌توانم‌ آنرا براي‌ مردم‌ بازگو كنم‌!

حضرت‌ فرمودند: مردم‌ مگر غير از شيعيان‌ ما هستند؛ هر كس‌ كه‌ نماز را نشناسد حقّ ما را انكار كرده‌ است‌! و سپس‌ فرمودند: اي‌ سَعد! آيا ميخواهي‌ من‌ كلام‌ قرآن‌ را به‌ تو بشنوايانم‌؟!

سَعد گويد: عرض‌ كردم‌: آري‌! درود خدا بر تو باد! حضرت‌ فرمود:

إِنَّ الصَّلَـٰوَةَ تَنْهَی‌' عَنِ الْفَحْشَآءِ وَالْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ اللَهِ أَكْبَرُ.

�حقّاً نماز انسان‌ را از كارهاي‌ قبيح‌ و ناپسند نهي‌ ميكند. و هر آينه‌ اين‌ نماز كه‌ ذكر خداست‌ از هر چيز برتر و بزرگتر است‌.�

پس‌ نهي‌ كلام‌ است‌، و فحشاء و منكر مرداني‌ هستند، و ما ذكر خدا هستيم‌ و ما برتر و بزرگتريم‌!